॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

Gadhada II-54: Satsang Is the Greatest Spiritual Endeavor; A ‘Gokhar’; Profound Attachment

Mahima

30 June 1968, Gondal. After having Vachanāmrut Gadhadā II-54 read during the afternoon discourse, Yogiji Mahārāj said, “If many Vachanāmruts are or are not perfected, but if this particular Vachanāmrut is perfected, then it is enough.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 5/158]

તા. ૩૦/૬/૧૯૬૮, ગોંડલ, બપોરની કથામાં વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૫૪ વંચાવી યોગીજી મહારાજ કહે, “ઝાઝાં વચનામૃત સિદ્ધ થાય અથવા ન થાય, પણ આ એક સિદ્ધ થાય તો ઘણું.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૫/૧૫૮]

Nirupan

June 30, 1968, Gondal. During the afternoon discourse, Yogiji Mahārāj had Vachanāmrut Gadhadā II-54 read and said, “What is ātmabuddhi? To give a devotee of God your food. To eagerly follow any command that he gives. If one has ātmabuddhi, then he gains strength. One remains elated. His commands are followed. If you eat, does hunger go or remain?

“This Vachanāmrut Gadhadā II-54 relates to that. If one does not have such ātmabuddhi, one would be called a donkey or a bullock. If called that, he would be offended and would stop coming to the mandir. However, that is written in the [Shrimad] Bhāgwat. Other Vachanāmruts may be mastered or not, but if this one is, then that is sufficient. A horse rider keeps his focus on three things. Similarly, we should keep our focus on removing grains of sand from wheat. Listen to discourses and remove these grains of sand.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 5/120]

તા. ૩૦/૬/૧૯૬૮, ગોંડલ. બપોરની કથામાં વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૫૪ વંચાવી યોગીજી મહારાજ કહે, “આત્મબુદ્ધિ શું? પોતાનું ખાવાનું ભક્તને દઈ દે. જે વચન કહે તે ટૂક ટૂક થઈને પાળે. આત્મબુદ્ધિ થઈ હોય તો બળ રહે. કેફ રહે. વચન પળે. ખાધું હોય તો ભૂખ જાય કે ન જાય? આ મધ્યનું ૫૪ તેને માટે છે. એવી આત્મબુદ્ધિ ન હોય તો ગધેડો ને આખલો કીધો. એમ કોઈને કહે તો રીસ ચડે. મંદિરે ન આવે. પણ ભાગવતમાં કહ્યું છે. ઝાઝાં વચનામૃત સિદ્ધ થાય અથવા ન થાય, પણ આ એક સિદ્ધ થાય તો ઘણું. ઘોડેસવાર ત્રણ ઠેકાણે વૃત્તિ રાખે છે. તેમ આપણે ઘઉં વીણવામાં વૃત્તિ રાખવી. કથા સાંભળવી અને કાંકરા કાઢવા.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૫/૧૨૦]

Nirupan

Ātmabuddhi - The Synonym for Satsang

On Bhim Ekādashi day, Bālmukund Swami recited five Swāmini Vāto. The last one was Vāt 1/32: What is one to do with renunciation and detachment?... Only one who has profound association with the enlightened Sadhu of God is a satsangi.

Swāmi immediately picked up on this and said, “We read about ātmabuddhi every day, but when practiced when it is necessary, that is genuine - according to Gadhadā II-54. When Mulubhāi’s son’s hand was crushed (in the doorway), he screamed (because of his oneness with his son). Rājābhāi possessed that level of ātmabuddhi (for Satsang).

“As long as one does not experience joy seeing other devotees of God and the heart does not experience delight, then where is ātmabuddhi? If one has no feelings (for other devotees) yet sees the murti of God, so what!

“When someone came to Junāgadh, even the great ‘nand’ sadhus would stop them and say, ‘What is there? Only big black rocks.’ One would aid a devotee of God who is experiencing grief. Just as one is loyal to their son, one also serves the devotees of God. He takes on that burden...

“When does God and the Sant become pleased? Anuvrutti.

“If I was eating and Swāmi’s (Shāstriji Mahārāj’s) letter comes (to call him there), I would take the first train, not the second. That is why Shāstriji Mahārāj became pleased [with me]. His drashti fell on me. We three - Swāmi, Nirgun Swāmi, and I - traveled together. Because I pleased Swāmi, I experience peace in my heart. Even if there was illness in my body, so what?”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 5/90]

સત્સંગનો પર્યાય આત્મબુદ્ધિ

ભીમ એકાદશીએ સવારે ‘પ્રાતઃ સ્મરામિ...’ ‘જલધર સુંદર...’ બે અષ્ટકોનું ગાન સંતોએ કર્યું. બાળમુકુંદ સ્વામી પાંચ વાત બોલ્યા. છેલ્લી વાત બોલ્યા, “ત્યાગ-વૈરાગ્યને શું કરવા છે. આત્મબુદ્ધિ એ જ સત્સંગ.”

સ્વામીશ્રીએ તરત જ વાત ઉપાડી:

“આત્મબુદ્ધિ નિત્ય વાંચીએ છીએ, પણ ટાણે રહે ત્યારે ખરું. ગ. મ. ૫૪ વચનામૃત પ્રમાણે. મૂળુભાઈએ દીકરાનો હાથ કચરાણો ત્યારે ચીસ પાડી. એવી આત્મબુદ્ધિ રાજાભાઈને હતી.

“જ્યાં સુધી ભગવાનના ભક્તને જોઈને મન હરખે નહિ, હૃદય પ્રફુલ્લિત ન થાય, ત્યાં સુધી ક્યાં આત્મબુદ્ધિ છે? શુષ્કભાવ હોય ને મૂર્તિ દેખે તોય શું?

“કોઈ જૂનાગઢ આવે ત્યારે મોટા નંદ સાધુ પણ રોકે ને કહે, ‘ત્યાં શું છે! ત્યાં તો કાળમીંઢ પાણો છે.’ ભગવાનના ભક્તને દુઃખ થતું હોય તો સહાય કરે. દીકરાનો પક્ષ રાખે છે, તેમ ભગવાનના ભક્તની સેવા કરે. એવો ભીડો ખમે...

“ભગવાન ને સંત ક્યારે રાજી થાય? અનુવૃત્તિ.

“મારી ઉપર સ્વામીનો કાગળ આવ્યો હોય ને જમતો હોઉં તો પહેલી ગાડી પકડી લઉં; બીજી નહિ. ત્યારે શાસ્ત્રીજી મહારાજ રાજી થયા. દૃષ્ટિ પડી ગઈ. અમે ત્રણેય - સ્વામી, નિર્ગુણ સ્વામી ને હું સાથે ફરતા. સ્વામીને રાજી કર્યા તો અંતરમાં ટાઢું. ભલેને દેહમાં તાવ હોય, તોય શું?”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૫/૯૦]